Wiele dziwnych dodatków i urządzeń zewnętrznych wydano do konsoli Nintendo 64. Jednym z mniej znanych jest Doctor V64.
Dawno temu w czasach gdy nikt nie słyszał o Youtube, a internet był dostępny co najwyżej przez modem lub wcale go nie było, tworzenie gier wideo było zdecydowanie trudniejsze niż obecnie. W tamtych czasach dostępność do wiedzy i umiejętności posługiwania się zestawami developerskimi do kreowania gier było niezwykle trudne i drogie. Tak było w erze Nintendo 64, kiedy należało się liczyć z kosztami kilku tysięcy na oficjalne jednostki developerskie. Jak można się było spodziewać, z tego też powodu zaczęto produkować sprzęty nieoficjalne, ale dające podobne możliwości programistom.
Najbardziej znanym z nich jest Doctor V64 (popularnie nazywany „Bung Doctor”), który został opracowany przez firmę Bung Enterprises of Hong Kong i wydany w 1996 roku jako peryferyjne urządzenie do Nintendo 64. Był on pierwszym komercyjnie dostępnym urządzeniem do tworzenia kopii zapasowych kartridży do Nintendo 64. Chociaż urządzenie zostało sprzedawane jako zestaw programistyczny, można je było zmodyfikować, tak aby umożliwić tworzenie komercyjnych kopii zapasowych gier i korzystanie z nich. W przeciwieństwie do oficjalnych jednostek programistycznych dystrybucja urządzenia Doctor V64 nie była ograniczona wyłącznie do firm programistycznych. Z tego powodu urządzenie stało się popularne wśród osób, które chciały kopiować nielegalnie gry. Co prawda oryginalnie urządzenie Doctor V64 sprzedawane przez Bunga nie zezwalało na odtwarzanie kopii zapasowych. Jednak można było to obejść, i często w tym celu zmodyfikowano urządzenie samodzielnie. Zazwyczaj wymagało to od użytkownika pobrania i zainstalowania zmodyfikowanego BIOS-u Doctor V64. A także przeróbek fizycznych w obrębie urządzenia. 
Jeżeli chodzi zaś o samą budowę owego urządzenia, to Doctor V64 wyposażony był w napęd CD-ROM, który umieszczało się pod konsolą Nintendo 64 poprzez podłączenie do gniazda rozszerzeń na spodzie konsoli. Gniazdo rozszerzeń jest w zasadzie lustrzanym odbiciem gniazda kartridża na górze urządzenia, więc Nintendo 64 odczytuje dane z Doctor V64 w taki sam sposób jak z kartridże podłączonej do normalnego gniazda.
Deweloperzy, chętnie nabywali tę jednostkę nie tylko ze względu na jej niższy koszt (około 400 USD) w porównaniu do oficjalnej wersji Nintendo, ale także dlatego, że zapewniała ona niewiarygodnie pomocne funkcje. Po pierwsze, nie było konieczności ciągłego nagrywania nowych płyt z zaktualizowanymi wersjami gry, aby przetestować je na rzeczywistym sprzęcie. Zamiast tego można po prostu podłączyć swój komputer do Doctor V64 przez port równoległy i przesłać najnowszą wersję tworzonej gry w celu jej przetestowania. To samo można zrobić na odwrót. Firmy takie jak Iguana Entertainment (znana z serii gier Turok) używały Doctor V64 przy tworzeniu swoich gier.
Obecnie nie ma już potrzeby korzystania z Doctor V64, ponieważ emulacja jest tak rozpowszechniona, że każdy, kto rzeczywiście chciałby opracować grę na konsolę Nintendo 64, to mógłby to zrobić niemal wyłącznie za pośrednictwem komputera. Pomimo to historia tego urządzenia jest dość interesująca i obrazuje z jakimi problemami musieli zmierzyć się ówcześni twórcy gier.
@ Valoo
Notka techniczna
Data pierwotnej publikacji: 28.04.2018.
Data ostatniej korekty:19.04.2022.
Konsola: Nintendo 64
Data wydania ( Europa ): 1996 (?)
Producenta: Bung Enterprises of Hong Kong
Wydawca:
Sprzedaż:
Bibliografia:
[1] Nintendo 64 Anthology Enhanced Edition
[2] Zdjęcia pochodzą z różnych źródeł w internecie